تو که هر لحظه ی عمرت به پای مردمت سر شد برای تو چه پایانی بغیر از عشق مبدل شد همه مردم و این غصه به یک باره سیاه پوش کرد مگه میشه که اشکامونو یک روزی فراموش کرد دل داغ دیده ی مادر چه فریادی به اوج میزد مگه میشه ندید خون عزیزانی که موج میزد جوونی تو فدا کردی واسه دل هایی که خونه واسه مردونگیت امروز همه ایران مدیونه تو که قلبت جنسش از عشقه بدون حد و اندازه آخه عشقه که تو سختی ازت اسطوره میسازه جوونی تو فدا کردی واسه دل هایی که خونه واسه مردونگیت امروز همه ایران مدیونه تو که قلبت جنسش از عشقه بدون حد و اندازه آخه عشقه که تو سختی ازت اسطوره میسازه همه مردم و این غصه به یک باره سیاه پوش کرد مگه میشه که اشکامونو یک روزی فراموش کرد